Rindlerin ölümü

 
Hafız'ın kabri olan bahçede bir gül varmış; Yeniden her gün açarmış kanayan rengiyle. Gece; bülbül ağaran vakte kadar ağlarmış Eski Şiraz'ı hayal ettiren ahengiyle.   Ölüm asude bahar ülkesidir bir rinde; Gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter. Ve serin serviler altında kalan kabrinde Her seher bir gül açar; her gece bir bülbül öter. Yahya Kemal Beyatli
*

La morte dei gaudenti

C’è una rosa nel giardino con la tomba di Hafiz

Ogni giorno si riapre sanguinando il suo colore.

La notte l’usignolo piange, fin quand’è l’alba

Fa sognare l’antico Şiraz con la sua melodia.

 

La morte è il tranquillo regno della primavera per un “gaudente”.

Il suo cuore comunque pr anni vapora, come un’incensiere.

E sulla sua tomba, sotto freschi cipressi,

Ogni mattino sboccia una rosa, ogni notte canta un usugnolo!

 

Yahya Kemal Beyatli  

Versione italiana tratta da “La letteratura Turca – Alessio Bombaci – Sansoni/Accademia

geri - indietro